Uyku ve Rüya Üzerine

Gecenin son çayını içerken, aslında gözlerim günün yoğunluğundan kapanmaya hazır ama daha en az iki saatlik bir kitap okuma zamanım olduğu düşünülürse, henüz çok erken yatak düşleri kurmak için.  Aslında benim gibi uyku problemi çeken birinin bu anları hemen değerlendirmesini öğütlüyor doktorlar. Bu ender gelen uyku bastırma anlarını kaçırınca, o gece sabahlamak çok olası çünkü.

Çok küçük yaşlardan beri, uykuda geçirilen zamanı kayıp bir zaman olarak gördüm. Bu düşüncem hiç değişmedi. Hep uyumamanın yollarını aradım. Vücudum da bana uydu ve gittikçe daha az uyku ile güne başlayabiliyoruz artık. Hafta içi, maksimum dört buçuk saatlik uykular hafta sonu -sabaha karşı yatılan- altı saatlik uykulara dönüşüyor.

Bu kadar az uyumama rağmen neyse ki rüyalarım beni terk etmiyor. Eğer onlar da olmasa uykunun hiçbir çekiciliği kalmazdı. Her gece rüyamda neler göreceğimi ve ne kadarını hatırlamayı başaracağımı düşünerek dalarım uykuya. Rüyalarımı yani hatırlayabildiklerimi, tuttuğum bir rüya günlüğüm var. İnsan çoğu zaman gün içerisinde etkilendiği şeylerden izler görür rüyalarında ama bazen gerçekten bir film çekersiniz sizden başka tanıdık oyuncu da yoktur üstelik.

Benim en etkileyici rüya filmlerim, korku filmleri oluyor. Oysa asla korku filmi izleyemem, o tarz kitaplar okuyamam, böyle hikâyeleri dinleyemem. Ama yarattığı şeyler beynimin çok satan kitaplar ve filmlerle yarışabilir. Günlüğüme not aldıktan sonra bile, bazen bu rüyayı gördüğüme inanamam. Her okuduğumda içimi bir korku kaplar.

Rüya yorumlarına bakmayı sevmem. Sadece bu konuda güvendiğim birkaç kişiye, peşimi bırakmayan bazı rüyalarımı sorarım. Çünkü günlerce, gecelerce, aylarca hatta yıllarca gördüğüm rüyalar vardır. Sadece peşimi bırakmayan rüyaların, bana bir şeyler anlatmaya çalıştığına inanırım. Sadece peşimi bırakmayan rüyalarımı yeniden ne zaman göreceğimi bekler hatta onları bir nevi özlerim.

Çayım bitti. Uykum kaçtı. Artık gitme vakti. Rüyalarla dolu bir gece dileğiyle…

Fotoğraf: Sibel Önal